Τα βλέμματα αδυνάτισαν
θάμπωσαν, εξέπεσαν.
Δενδρύλλια, κέδροι και οξιές
στους πάντες «ους έθρεψε το μάνα»
με ύμνους εξοδίους
προσφέρθηκαν..
Ανέσπερου φωσφόρου
μυρωδιά..
εκυρίευσεν
λόγους νεκρωθέντας,
συντρίψας αιωνίους
μοχλούς πλάνου
αχρώμου φωτός..
Ο συριγμός
κνούτου τροχιάς
λεπίδων
έως αθώων σάρκα
-πολλαπλών πλάνων
θριάμβων-
βυθίσας εις
πάντα τα πέρατα
της γης
έως το
«Ἀναστήτω
καί διασκορπισθήτωσαν
οἱ ἐχθροί αὐτοῦ»
και αυτών
έστω λίγων
οδοιπορούντων..
και τυχερών όντως
προ- Θνησκόντων
προς λεωφόρους
ενδόξων συνεπειών…
Νίκος Στυλιανού