στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Για σένα αποφεύγω να μιλώ Ούτε το όνομά σου δεν τολμώ να πω Σε είδα σκεπασμένη του ανθρώπου τις λύπες Πίσω απ΄ το δίχτυ των λυγμών Στης αναλήψεως σου Το Φως Μέσα από πάχνη εξατμισμένων θαλασσών σε είδα να ανατέλλεις
Έτσι μου ετάχθη του ανθρώπου να θωρώ σε Ως το ύψος των ματιών μου το κλωνί σου Που πάει μετά δεν ξέρω Πως ανθεί Μόνο το υποψιάστηκα Μόνο το υποψιάστηκα
Σε είδα Όχι ανεβαίνοντας Μα όταν κατέβηκες μαζί μου, στο υπόγειο της θλίψης μου Το δαχτυλίδι είδα το χρυσό στο αριστερό σου χέρι και το φτερό στο μέρος της καρδιάς μου Αυτά μόνο άντεχα να δω Αυτά είδα
υγ: Κόκκος σινάπεως, μα είπες: αρκεί Μετακίνησε το όρος μου Κύριε
