Ειρωνικά μειδιάματα

♦ Ουσίωσις στο επιμύθιο του Μάρτη και περίλοξα τα μηχανεύματα της προκλήσεως ξε­γελούν τον ενεστώτα των γραμμών. Παιχνίδι των αισθήσεων, λεξήματα και συνθέματα, ει­κόνες υπόγειες, ερμηνεύματα πολυποίκιλου παρορμητισμού, υπονοούμενος λόγος, κρυμ­μένη παράγραφος, παρεξήγηση των ορισμών και μηχανισμοί ανατροπής να λοιδορούν τις διορισμένες περιόδους της αποτύπωσης.

♦ Και το πρώτο περπάτημα του κειμένου εξυ­πηρετώντας την ημερομηνία απολογείται στο βιαστικό συναπάντημα των βλεμμάτων και μια μουσική σιγανού δρόμου περιπλέκει το συναίσθημα με τη μορφή των ενστίκτων.

♦ Παραμιλητό στο υπόφαιο, ενώ ο ήλιος μαρ­τυρά στο σύννεφο τη μεγαλοσύνη του.

♦ Στην πολιτεία οι αναπνοές συνήθισαν τα εκφωνήματα και τα όνειρα συρρικνώθηκαν. Η μελαγχολία άπλωσε την περηφάνια της και το χαμόγελο, μεταμφιεσμένη εκδήλωση, αποστασιοποιήθηκε από το ανασκευασμένο τοπίο αγνοώντας επιδεικτικώς τις κατευθυ­ντήριες παραινέσεις της πατροπαράδοτης απαγγελίας.

♦ Οι ρήτορες προετοιμάζουν τις συνθήκες, ενώ οι εξώστες, παρωχημένα σημειώματα των αναμνήσεων, θα φιλοξενήσουν τη συνθηματογραφία της εποχής. Χειροκροτητές με ανυψωμένες κεφαλές, συλλαβιστές στίχων γραμμένων σε αλλοτινούς χρόνους θα δοξο­λογήσουν την ανυπαρξία κτυπώντας με τις δυο παλάμες τις προσεγγίσεις της βλακώδους αναμετάδοσης παρελθοντικών στιγμών.

♦ Ειρωνικά μειδιάματα. Οι μέρες κυλούν στον χρόνο. Οι μορφές επιδιώκουν να ανα­κτήσουν τη χαμένη σοβαρότητα και οι συνε­ντεύξεις, αθωωτικά προσχήματα, αποπροσα­νατολίζουν τη νοημοσύνη.

♦ Μικρά ονόματα στις επιγραφές και η συ­νταγή ομοιοτυπία παλαιότροπης εκτέλεσης προσδιορίζει αναφανδόν τους μελλοντικούς καιρούς.

♦ Η συλλογιστική ακροβατεί επικινδύνως και η φρασεολογία, παρηκμασμένη λειτουργία άφρονου γλωσσικού μετασχηματισμού, εισά­γει τις εξαρτημένες προτάσεις των ψευδολογημάτων.

♦ Τερατουργήματα των προφάσεων και η σω­τηρία, ουσιαστικό περιβόητο, δρομολογεί τις εξελίξεις. Δημοσκοπήσεις των περιστάσεων και μελλούμενες γιορτινές ημέρες θα πλουμι­στούν καταλλήλως από τα πάθη των συμφώ­νων. Υπερέχοντες αλλοιωμένων προτύπων, μελιστάλαχτου ύφους εμποτισμένου αγανακτήσεως και μεγαλοστομίας, με χειραψίες σφιχτές, φιλικές, θα δώσουν στην προτροπή την εξιδανίκευση της ορθότητας. Και η από­φαση, σφαλισμένο παραθυρόφυλλο, διατηρεί τις αποστάσεις αρνούμενη να συμμετέχει στην πανήγυρη των εκδηλώσεων.

♦ Η ευφράδεια της αλαζονείας συναντά την προσχολική συλλογιστική και σφαδάζει στο πάτωμα η ορθογραφία της νοημοσύνης, ενώ η λογική αποσύρει τη σωτηρία στο σκοτεινό δωμάτιο.

♦ Η παράνοια, αμφίδρομο συμπέρασμα, γρά­φεται στην απάντηση και το ακατανόητο πε­ριπλέκεται στην κατάληξη κάνοντας το απόρημα διακοσμητικού χαρακτήρα μακρόσυρτο μορφασμό.

♦ Η νεφέλη πέταξε λίγο γκρίζο στο κατόπι της. Μια φτερούγα μελαχρινή, παιχνιδιάρα, κατάπιε τον ουρανό και στάθηκε στο συρμα­τόπλεγμα. Στο ραδιόφωνο κάποιος ασυνάρτητος φωνάζει, ενώ τα βράδια οι σοφοί μονολογούν την απεραντοσύνη της ευήθειας. Παρουσιαστές χαριεντίζονται με τα όμοια και καιροσκόποι των ημερών περ­πατούν απροκαλύπτως στα πεζοδρόμια των ειδήσεων.

♦ Ένα σφιχτοδεμένο καλάθι, μικρά τετράγω­να στο κεντημένο και ένα πολυκόσμητο χαλί με παπαρούνες. Δυο μικρά χέρια στολισμένα με το ασπροκόκκινο μαζεύουν άγριες μαργα­ρίτες.

♦ Θερίζοντας την άνοιξη με τρυφερότητα.

Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ (Εφημερίδα «Το Ποντίκι»)