να εχεις ενα πιατο φαγητο,
αν δεν εχεις θα ειναι βλασφημια. Αμαρτια.
Η βια εναντιον του αλλου θα ειναι τοσο σπανια που οταν θα συμβαινει θα ειναι ειδηση,
πρωτοσελιδο: «ακουστε ακουστε! ενας συναθρωπος μας σηκωσε χερι σε συνανθρωπο του»
Ολα ειχαν αλλαξει. Ο παλιος βιαιος κοσμος εξαφανιστηκε,
σαν καποιος να κτυπησε το μαγικο ραβδι.
Σε αγγελιες «ζητουνται εργατες», ολοι χαμογελουσαν πλεον,
γιατι η λεξη εργατης ειχε καταργηθει. Τα νεα λεξικα δεν ειχα ουτε την λεξη εργατης ουτε εργοδοτης, ουτε ημερομισθια, ουτε απολύσεις, ουτε χρημαστιστηριο, ουτε τραπεζα, ουτε επιτοκια,
η λεξη πολιτικός, πολιτική, σε αλλους εφερνε εμετο κ σε αλλους γελιο,
η τεχνολογια ειχε στο επικεντρο τον ανθρωπο- φυση.
στο επικεντρο τον ανθρωπισμο.
Ο προηγούμενος κοσμος ηταν τοσο βιαιος που ολοι αναρωτιονταν πως μπορουσε να υπαρχει.
Οταν κοιταζεις τον κοσμο απο τα μάτια της ανθρωπιάς,
οταν το αντιβαρο για να μετρησεις τα παντα ειναι αυτό,
ολα γινονται τοσο ευκολα, που ουτε κ συ ο ιδιος το πιστευεις.
Η θεωρια των ουτοπιστων ειναι οτι ειναι πιο ευκολος ενας κοσμος αγαπης, απο αυτον του μισους κ του ανταγωνισμου.
Ετσι οταν η ουτοπια μας κτυπησε την πορτα κ μεις αποφασίσαμε να της ανοιξουμε,
ολα πηραν τον δρομο τους,
σαν να τον ειχαμε ξανακανει αυτο τον δρομο. Δεν τον ειχαμε ξανακανει, πρωτη φορα δοκιμαζαμε,
ομως εμεις ειμασταν ετοιμοι. Αφου ειμαστε ανθρωποι, ειπαμε,
ας ζησουμε ανθρωπινα, σαν ανθρωποι. Συμφωνησαμε μεταξυ μας κ ειπαμε να δοκιμασουμε.
Ζησαμε σαν ανθρωποι.