ειναι ενα αστυνομικο διηγημα, ετσι για να χαλαρωσουμε
Ειχαν μαζευτει ολοι, κ οι Δωδεκα, στο φουαγε της εκκλησιας. Μολις ειχαν κηδευσει τον Ανδρεα Βαρουφέν, οικονομολογο. Ηταν αναμεμειγμένος μεσα σε μια μεγαλη κομπινα, για μεταφορα οικονομικων συμφεροντων απο μια μεγαλη αγέλη κρατων, στη δικη του χώρα. Αυτη η αγελη κρατων, ειχε καποιον επικεφαλης, που ειχε μετατρεψει την αγελη σε τσιφλικι του, κ ο λεγαμενος Ανδρεας Βαρουφέν προσπαθησε να απαγκιστρωθεί απο κει μεσα κ εφαε τα μουτρα του. 159 σφαιρες μετρησε ο ιατριδικαστης πανω στο σωμα του.
Η εκκλησια που ειχαν μαζευτεί, ηταν μαι συγχρονη εκκλησια που πιστευε οτι τιποτα δεν πρεπει να πηγαινει χαμενο. Ουτε δραχμη. Ετσι δημιουργησε μεσα στην εκκλησια ενα φουαγε για να γινονται οι εκδηλωσεις μετα την κηδεια , μετα τα βαφτισια , μετα τον γαμο. Ειμαστε στην εποχη που οι εκκλησιες εκαναν μεταστροφη απο τα άπιαστα ουρανια στα γηινα χειροπιαστα αντικειμενα. Ολα εχουν την αξια τους σε αυτον τον κοσμο, κ η εκκλησια το καταλαβε καλα πλεον. Την αρχη εκανε το κρατος της εκκλησια του Βατικανου. Τρισεκκατομυρια παιζουν μεσα στο ΦΙΡ του, σαν αγγελουδακια που ψαλνουν το ωσαννά.
Καθησαν ολοι γυρω απο το τραπεζι κ τους προσφερθηκε ο καφες της παρηγοριας.
Ποιοι ομως ειναι αυτοι οι Δωδεκα μυστηριοι τυποι που ρουφουν τον καφε τους μεσα στο φουαγε της εκκλησιας,
κ που πριν λιγο θαψαν τον Βαρουφέν κ τον αποχαιρετησαν,
αλλοι κλεγοντας,
κ αλλοι γελοντας, κ αλλοι αδιαφορώντας;
Ειναι οι Δωδεκα πιο αγαπητοι ντετεκτιβ των βιβλιων, των εκδοσεων Μεταιχμιο,
κ για λογους πρακτικης,ενας μονο απο αυτους θα έπαιρνε το χρίσμα για να εξιχνιάσει την βρωμικη υποθεση: Δολοφονια Ανδρεα Βαρουφέν.
Επρεπε να διαλεξουν. Εφεραν την καλπη κ ο καθενας εριξε μεσα στη καλπη ενα ονομα. Οταν άνοιξαν την καλπη υπηρχαν μεσα δωδεκα χαρτακια με τα δωδεκα ονομα τους. Ειχε γραψει ο καθενας το δικο του ονομα πανω στο χαρτακι. Ηταν φανερο οτι ολοι θελαν να αναλαβουν την υποθεση. Ομως απο τα ανωθεν εντολη ελεγε ρητά: μονο ενας απο τους δωδεκα αποστολους θα επρεπε να αναλαβει την υποθεση Βαρουφέν. Οι υπολοιποι αποστολοι ειχαν αλλες υποθεσεις να διεκπεραιώσουν, κ δοξα το θεο οι βρωμικες υποθεσεις ηταν αμετρητες κ χρειαζόντουσαν εξιχνιαση. Οχι για να επανελθει η ταξη,
αλλα για λογους ευθιξιας. Κατι οπως οταν κανουμε πολεμους κ ταυτοχρονα δημιουργουμε Ερυθρους Σταυρους, κ νομους για καλη μεταχείριση των αιχμαλωτων.
Ξαναριξαν τα χαρτακια με τα ονοματα μεσα στη γυαλα κ παρακαλεσαν τον ιερεα να τραβηξει ενα χαρτακι. Ο ιερεας εβαλε τον σταυρο του κ τραβηξε ενα χαρτακι. Το ξεδιπλωσε κ διαβασε το ονομα: Βαν Βέτερεν. Διαβαζουμε την βιογραφια του:
«Ο Βαν Βέτερεν είναι ένας επιθεωρητής με φιλοσοφικά ενδιαφέροντα, που αγαπά το μπάντμιντον, το σκάκι, το καλό φαγητό και το ποτό. Διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να συνδέει τα στοιχεία όσο ασύνδετα κι αν μοιάζουν. Πιστεύει ακράδαντα ότι μπορεί να λύσει οποιαδήποτε υπόθεση φόνου. Είναι αινιγματικός και δύσκολος άνθρωπος: απότομος, κυνικός, κυκλοθυμικός, λίγο εκκεντρικός, αλλά η καρδιά του είναι ζεστή και διαθέτει χιούμορ.»
Μου αρεσει οταν διαβαζω βιογραφιες ανθρωπων. Ειναι εκεινο κ το αλλο. Ολες οι βιογραφιες ειναι φαντασιωσεις, γιατι το φαινομενο «ανθρωπος» ειναι ανεξιχνίαστο, κ ενας γριφος, μια άβυσσος απυθμενη.
Ο Βαν Βέτερεν ηταν ο νικητης του διαγωνισμου της υποθεσης: εξιχνίαση του στυγερου φονου του Ανδρεα Βαρουφέν. Ο ντετεκτιβ Βέτερεν κ το πτωμα ο Βαρουφέν, δυο ανθρωποι, ο ενας ζωντανος κ ο αλλος νεκρος, που συναντηθηκαν στη ζωη. Στην πραγματικοτητα ηταν μια υποθεση Ζωης κ Θανατου.
Ο ντετεκτιβ Βέτερεν επιασε αμεσως δουλεια. Αποχαιρετησε αμεσως τους εντεκα κ κατευθυνθηκε στην κεντρικη αστυνομικη διευθυνση. Εκει ζητησε στοιχεία απο την αρμοδια υπηρεσια ποινικου εγκληματος για την υποθεση Βαρουφεν. Ο φακελος του ηταν λευκος, κ το μονο στοιχειο που ηταν γραμμενο ηταν το εξης: «ο θανατος του συνεβηκε μια μερα μετα το δημοψηφισμα με το 62% του Οχι του ελληνικου λαου». Ηταν μια υποθεση ακομα πιο σκοτεινή αυτο το Οχι. Ο ελληνικος λαος ελεγε οχι στους κομπιναδορους της λεσχης ευρωπαικων κρατων. Αυτη η λεσχη, που απο οικολογικη οργανωση κατεληξε μια ρουφηκτρα αιματος, ενας βρυκολακας, ενα βαμπιρ, που επινε το αιμα των φτωχων μελων της,
ηταν ενας γριφος,
που πολλοι λεγανε οτι κανείς δεν θα μπορουσε να εξιχνιάσει. Ολοι γνωριζαν, αλλα ολοι εκαναν την παπια. Ηταν κατι σαν τα αντρογυνα, που ενω γνωριζουν οτι πλεον δεν τρεχει τιποτε μεταξυ τους, εντούτοις συνεχιζουν να ειναι μαζι κ να το παιζουν ερωτευμενοι. Υπαρχει πολυ υποκρισία στον κοσμο των ανθρωπων, κ ολοι οι ντετεκτιβ γνωριζουν οτι τελικα ο δραστης, ο θυτης, ηταν ο πιο αγνος, ενας χριστιανοδημοκρατης που το επαιζε ο αγνος κ ο εναρετος συγγενης του Χριστου.
Κ αυτο ανακαλυψε ο σπουδαιος ντετεκτιβ Βαν Βέτερεν: οτι ο δραστης της στυγερης δολοφονιας του Ανδρεα Βαρουφέν ηταν αυτος ο αγνος του θεου. Ηταν φανερο οτι εφτανε σε αδιεξοδο. Τι να ελεγε στους προϊστάμενους του: οτι ο δραστης ειναι ενα αγιο εικονισμα, που ολοι το σεβονται;
Δεν ειπε τιποτε. Ηταν η μοναδικη υποθεση, που γραφτηκε στα πρακτικα, οτι δεν μπορεσε να εξυχνιασει. Κ οταν τον ρωτουσαν σχετικα με αυτην την υποθεση, παντοτε χαμογελουσε. Εξάλλου το γραφει κ στη βιογραφια του: ... Είναι αινιγματικός και δύσκολος άνθρωπος: απότομος, κυνικός, κυκλοθυμικός, λίγο εκκεντρικός, αλλά η καρδιά του είναι ζεστή και διαθέτει χιούμορ.»