ακουω τις ερπύστριες των τανκς. Τα τανκς, τα συγχρονα τανκς δεν εχουν αυτη την γλοιώδη οψη, την γνωστη αποκρουστικη οψη, εχουν εκσυγχρονιστεί κ ονομαζονται τραπεζες, κατεστημενο, συμφεροντα. Μια ζωη πολεμας να τα φερεις βολτα,
κ παντα παραμενεις σκλαβος τους. Ακομα κ αν τα καταφερεις να ανεβεις τα σκαλια της τραπεζας, ακομα κ τοτε παραμενεις σκλαβος της, δουλος του συστηματος. Ετσι, αυτοι που δεν τα καταφεραν- κ ειναι οι πολλοι-φευγουν απο την ζωη με μια πικρα στα χειλη,
κ αυτοι που τα καταφεραν-οι λιγοι-,
παραμενουν σκλαβοι του ιδιου του συστηματος που υπηρετουν.
Βεβαια εχουν παραπανω ανεσεις απο τους πολλους αλλα παραμενουν σκλαβοι. Εχουμε ολοι πανω μας, μια σταμπα με βρασμενο σιδερο, οπως κανουν στα ζωα για να μην τα χασουν κ να αποδειξουν οτι ειναι δικα τους. Ανηκουμε ολοι στο Συστημα.
Τι ειναι το Συστημα; Το συστημα ειναι μια συνθηκη που ολοι μας υπογραψαμε,
κ που στην πορεια εξελίσσεται σε αυτονομη οντοτητα. Ειναι ενα ψεμα που επειδη ολοι επαναλαβανουμε συνεχεια, το πιστευουμε. Στην πορεια αυτο το ψεμα δημιουργει γυρω του ενα κυκλο, ενα κατεστημενο, που ειναι η προστασια του συστηματος. Το Συστημα ειναι ενα αγαλμα καποιου θεου. Γυρω απο τον θεο δημιουργείται μια θρησκεια, οι παπαδες, βιβλια, ιεροτελεστιες, κ οτι αλλο μπορεις να φανταστεις,
κ απο τουδε κ στο εξης θα το υπηρετείς.
Ψαχνω να βρω στη ζωη κατι το σταθερο, κατι που κανείς δεν θα μπορει να αμφισβητήσει, κατι που να ακουμπησω πανω του,
κ απο κει να φτιαξω εναν αληθινο κοσμο, κ δεν δεν βρισκω τιποτε. Απλα δεν υπαρχει τετοια κατασκευη. Ολα, οτι βλεπεις ειναι ρευστα. Ας το επαναλαβω: οτι υπρχει στον κοσμο θα χαθει. Οτι εχουμε φτιαξει σαν ανθρωποι θα χαθει μεσα
σε σκονη απο Υλη,
κ θα ξαναγινει φρεσκο κ ομορφο για να ξαναχαθει.
Αυτη ειναι η μοιρα ολων μας: το προσωρινό. Οταν λεω θα χαθει εννοω τις μορφες. Ολες οι μορφες ειναι προορισμενες να χαθουν,
σαν ενα παιχνιδι της σταγόνας με το φως πανω σε ενα φυλλο καποιου λουλουδιου.
Το μονο που μενει ειναι ενας Ουρανος που πανω του δημιουργούνται τα συννεφα.
Ο Ουρανος παραμενει κ τον εχουμε ολοι μεσα μας. Ειναι αυτο που λενε οι μυστες οτι: ειμαστε ολοι Ενα. Τον εχουν οι πετρες, τον εχουν τα πουλια, τα ζωα, τα φυτα, τα δεντρα, η θαλασσα, ο ηλιος, το φεγγαρι. Τον εχουμε ολοι μεσα μας, ειναι ο χώρος που μεσα του δημιουργούνται οι μορφες. Δεν εισαι η μορφη, εισαι ο χωρος, η κενότητα, ο ουρανος. Ας το ονομασουμε Θεο. Ολα ειναι Θεος.
Ομορφη κ παραξενη πατριδα.
Ομορφο τραγουδακι. Ας το ακουσουμε. Να εχετε ολοι μια ομορφη βδομαδα,
με εκτιμηση σε ολους κριστοφ
https://www.youtube.com/watch?v=-30VxBC3VB4