Μου αρεσει να γραφω οταν εχω απενατι μου καποιον. Αυτο δημιουργει μια σχεση. Για να λειτουργησει οτιδηποτε πρεπει να υπαρχει μια ροη. Εγω ειμαι εδώ, εσυ εισαι εκει κ μεταξυ μας αρχιζει κ ρεει η ενεργεια. Οχι ότι πρεπει να γινεται ετσι. Εχουμε μαθει να λειτουργουμε ετσι. Οσο πιο ωριμος γινεται καποιος τοσο ανακαλυπτει ότι τα πραγματα δεν λειτουργουν ετσι. Ο άλλος ηταν απλα μια αφορμη για να σηκωθεις από την καρεκλα σου κ να κανεις κατι. Ηδε αλλιως δεν θα σηκωνοσουν να το κανεις. Αυτο ομως ειναι μια πλανη. Ενα παραμυθι. Ο αλλος είναι παντα μια ομορφη πλανη.
Ηθελε να την ριξει. Του αρεσε, για αυτό εκανε τα πιο απιθανα κολπα να την κατακτησει. Τις εγραφε ποιηματα, ιστοριες. Ηθελε να την κατακτησει. Ετσι γινεται παντα. Πολιορκεις ενα προσωπο κ αυτο κανει τα κολπα του. Ειναι μεσα στο DNA μας το παιχνιδι,
κ αφου το κατακτησεις, το βαριεσαι. Πας αλλου.
Ενα ονειρο απατηλο είναι όλα. Μπαινεις σε μια διαδικασια , να κυνηγας κ να κυνηγεσαι κ στο τελος, μια τρυπα μεσα στο νερο. Ολα στη ζωη μας είναι υπερεκτιμημενα κ ειδικα το σεξ. Υπερ υπερεκτιμημενο.
Δεν υπαρχει κανενας λογος να ανησυχεις για τιποτε,
ολα είναι ανευ σημασιας. Ερχονται κ φευγουν, σαν να μην ηλθαν ποτε.Κυματα της θαλασσας.
Δειχνει αυτό να είναι απανθρωπο κ κυνικο. Ειναι.
Χαλασε η ροδα του ποδηλατου της κ ολα πηγαν κατευχην. Βρισκοταν 10 μετρα από το ποδηλαταδικο. Εσπρωξε το κλαταρισμενο ποδηλατο της μεχρι τον μάστρε Κωστα.Τις εβαλε καινουρια σαμπρελα κ εκατσε κ την εβλεπε που εφευγε ποδηλατωντας . Φοραγε ένα σορτσακι, ειχε ωραια ποδια, ωραιο σωμα, ωραια στηθη, ωραια χερια, ωραια μαλλια. Εκατσε κ την εβλεπε που εφευγε. Τι άλλο να κανει; Κοντα στα 67 ο μαστρε Κωστας. Τι άλλο να εκανε; Εβλεπε τα τραινα που εφευγαν κ τους κουναγε το μαντηλι του. Κ τα νεα τραινα που ερχοντουσαν, γεματα ελπιδες κ φανταχτερα ονειρα, αυτος θεατης . Οπως προχωρα η ζωη μας αρχιζουμε κ αφηνουμε πραγματα πισω μας. Δεν τα αφηνουμε εμεις, μας αφηνουν αυτά. Μεγαλωνουμε. Γερναμε.
Μολις εφυγε η νεαρη, ηλθε η Κριστη. 30ρα .Τον γουσταρε τον μαστρε Κωστα η Κριστη κ συνεχως εβρισκε διαφορες αφορμες να ελθει στο μαγαζι του. «Ποδηλατα μαρκας Μίστερ»ιδιοκτητης Αριστομενης. Κωστας Αριστομενης.
Ο Αριστομενης ηταν από την Μεσσηνια. Βασιλιας της Μεσσηνιας κ ο ανθρωπος που ξεφτιλησε την Σπαρτιατικη στρατιωτικη μηχανη. Αυτος, ενας δουλος. Ενας ειλωτας. Μεσσηνιακος πολεμος. Οι Σπαρτιατες εκαναν πολεμο εναντια στην Μεσσηνια με σκοπο να την κατακτησουν κ να κανουν τους κατοικους της δουλους. Οι Μεσσηνιοι κατατροπωσαν τους Σπαρτιατες, διελυσαν τους Σπαρτιατες κατα κρατος, τους ταπεινωσαν. Ηγετικη μορφη ο Αριστομενης. Αγαπηθηκε από τον λαο του, αγαπηθηκε από τις γυναικες. Οταν ηταν αιχμαλωτος, τον απελευθερωσε η Σπαρτιατισσα ιέρεια Αρχιδαμεια, οχι για να παρει χρηματα, αλλα επειδη ηταν ερωτευμενη μαζι του.
Κωστας Αριστομενης, ποδηλατάς. Αθηναιος. Εκει, να ρυθμιζει τα φρενα του ποδηλατου της ομορφης Κριστη. Του αρεσε η Κριστη, ιδιαιτερα του αρεσε το ζουμερο στηθος της. Θα βρισκοντουσαν το βραδακι στο κουτουκακι του Νάσου για κανενα τσιπουρο. Ηλθε η Κριστη. Φοραγε μια εφαρμοστη μαυρη τουαλετα, που αγκαλιαζε το σωμα της κ ετσι μπορουσες να φανταστεις κ να παρεις μια εικονα, από τους πολιτιμους θησαυρους που εκρυβε μεσα στο αμπαρι του εμπορικου πλοιου της. Αυτή, ένα εμπορικο πλοιο κ αυτος, ένα πειρατικο. Ετσι πρεπει να γινεται. Ο αντρας ερχεται να κλεψει, να αρπαξει, να κατακτησει. Δεν ξερει τι εχει κρυμμενο μεσα της κ αυτή είναι ολη η μαγεια. Να μην ξερεις τι θα αντιμετωπισεις, τι θα βρεις.
Ο πειρατης Κωστας Αριστομενης την πλησιασε. Φοραγε ένα καπελο ψηλο, σαν Μεγας Ναπολεοντας, κ ειχε μπροστα ζωγραφισμενα κατι αγριο. Σταυρωτά κοκκαλα. Την πλησιασε απειλητικα κ εφερε το σπαθι του μπροστα στο στηθος της κ με μια αριστοτεχνικη κινηση της εκοψε όλα τα μπροστινα κουμπια μεχρι κατω. Εκοβε τα κουμπια της ένα- ένα, μεχρι που ηταν μπροστα του όπως την γεννησε η μανα της. Την σηκωσε στην αγκαλια του κ ανυπομονουσε να την κανει δικια του. Αυτή ανυπομονουσε ακομα περισσοτερο, να τον κανει δικο της, να τον κλεισει μεσα της.
Καμια φορα η φυση κανει εξαιρεσεις, ισως επειδη η Φυση είναι θηλυκια κ ο Αριστομενης ενας ανδρας. Τον ανεστησε κ του ειπε: τραβα φιλε μου.Το «μου» το τονισε ιδιαιτερα. Σαν να δοκιμαζε ρουζ στα χειλη της, μπροστα στον καθρεπτη της.
Πανω στο πειρατικο του, μεσα στο καμαρινι του, αυτή να ουρλιαζει από ηδονη κ τις φωνες της να τις παιρνει η θαλασσα κ να τις κανει θεορατα κυματα, να σε καταπιουν. Φαινονται θεορατα κ είναι. Δεκα μετρα υψος. Ισαμε το μποι του αντρα. Του Κωστα. Σαν να τιμουν το μποι του. Δεκα μετρα κυματα, ισαμε μαζι του. Κωστας κ Κριστη. Παρτενερ.
μια ιστοριουλα αφιερωμενη στην Α
στην γυναικα