 |
0.0 |
0
Απλώνεται ο κόσμος εμπρός μου όσο ένα αποτύπωμα απ’το πόδι μου όσο ένας καρδιακός παλμός όσο μια ανάσα νοός κι ένα βλέμμα ξοδεμένο όχι στο χτες μα στο α λ λ ι ώ ς
στεφανιαίος λυγμός ερωτικός μονάχα ερωτικός πνέων τα λοίσθια μα παραδόξως σταθερός ίλιγγος τόσο απέχει απ’το παράδεισο ένας γκρεμός… έβδομος 2010
|
|
|
|
ΑΡΙΣΤΑ! Takis |
|
Δύναμη που αναβλύζει σαν χείμαρος και πασέρνει στο διάβα του τα πάντα, συγχρόνως όμως ξεδιψάει η γη. "τόσο απέχει απ’το παράδεισο ένας γκρεμός…" Καλό καλοκαίρι ************************************************************************* καλό καλοκαίρι σου εύχομαι κι εγώ Σοφία... σ'ευχαριστώ πολύ. sailor |
|
Bλέπω πάθος,κίνηση και σπασμούς..sailor τωρα η δική σου καρδιά φανερώνει μάχη μέσω της γραφής αυτής... ******************************************************************************** Νίκο και Ηλία, σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας... Νίκο, βαθιά η χαράδρα... Ηλία μου, ναι, μάχη... και μπροστά μου ξανά ένα Υ... sailor |
|
Τόσο μετράει το βάθος της χαράδρας η ηχώ που ξέχωρα καθίζει στα φτερά του αετού την πρωτανάσα ενός παιδιού και την σηκώνει ψηλά για να βρει μέγεθος να πέσει εκεί απότομα γλιστρώντας στο γραμμένο του γκρεμού των αετών το τέλος. Τέλος Τόσο απέχει απ’ τον παράδεισο ένα τέλος… |