Μουντός καιρός, αλλόκοτες σκέψεις
έρημος γιαλός, μαβιές βλέψεις
μόνο ο παφλασμός που φέρνει τα κοχύλια
τρεμοσβήνει της μελαγχολίας τα καντήλια.
Πόσο μου λείπεις αυτή τη στιγμή
η εικόνα σου θαμπή, μουντή.
Έφυγες μια μέρα συννεφιάς μολυβής
δεν ήξερα αν το δάκρυ είναι δικό σου ή της βροχής.
Έμεινα μόνος με τα κοχύλια
τα’ άφησα… να δροσίζονται στο κύμα
μάζεψα τα μάτια μου από τη θάλασσα
να μη με μαλώσει, που δεν την άκουσα !!!
Παύλος Μπούσιας