στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Οράματα με τραύματα…
Όνειρα πληγωμένα..
Λαός που πόνο του κρατά
με μάτια δακρυσμένα.
Και δες !...
Σκιές που πάνε κι’ έρχονται
και όλο και πληθαίνουν….
Χαράματα…..
Και ‘γω να ράβω τραύματα
με της ψυχής τα ράμματα
χαθήκανε τα θαύματα
καθήσανε στην άκρια
κι’ είναι γεμάτα δάκρυα..
Τα καταφέρατε λοιπόν !.......
Γρήγορα πριν το χάραμα
τρεχάτε να κρυφτείτε
Τρεχάτε με τα σώβρακα
και όπου δει χωθείτε
Ανάξιοι – Ανίκανοι
Τρεχάτε στα αλώνια
ξεβράκωτοι το πρέπει σας
χωρίς τα παντελόνια
Αυτά αν δεν το ξέρετε
φοράνε μόνο Άνδρες
Άνδρες που δεν λαδώθηκαν
ποτέ από ξένες μάντρες….
Άνδρες που πολεμήσανε
ζωή τους τη Χαρίσανε
να σώσουν την Ελλάδα
κι’ όχι Ανίκανοι – Φαιδροί
πατριδοκάπηλοι αισχροί
που αρμέξαν και ξανάρμεξαν
και κλέψαν και σκοτώσανε
ΛΑΟΥ την Αγελάδα…….
Ούτε ΠΟΤΕ το δέχονται
Μνημόσυνο να κάνουνε…..
Μνημόνιο ονομάσατε
μ’ υπογραφή του νου σας….
χωρίς ποτέ την εντολή
πάρετε του λαού σας…..
Αφήνοντας τον νηστικό
χωρίς ελπίδα, ορφανό
γυρίσατε τις πλάτες.
Μαύρες σελίδες γράψατε
σύγχρονοι Εφιάλτες…
Νίκος Στυλιανού
