Θάλασσα
Μου είπες να γράψω με δυο λέξεις
μαντείες της θάλασσας και εσύ να ορμηνέψεις
Μα ξέχασα πως γράφουμε και πλέκουμε τους στίχους
ζευγαρωτούς και σε σειρές της μάγισσας τους ήχους..
Εμένα το κύμα και ο αφρός, είναι η συντροφιά μου,
καθώς σφυρίζουν όμορφα, μες τα ξανθά μαλλιά μου.
Συλλαβιστά τα αφρόψαρα, μου λένε ιστορίες,
για ναυτικούς που έπνιξαν, σειρήνες με μαγείες.
Δεν έχω κάτι να σου πω, που ορμήνια χωράει.
Στην θάλασσα πνίγω τους καημούς και εκείνη με φυλάει.
Αδέλφι μου είναι στοργικό, δεν μου χαλά χατίρι
εκεί τα βάθη βρίσκεται του πάθους το εργαστήρι.
Φεγγοβολούν τα ρέματα που πέρνουνε τους σπάρους
που παίζουν με τα κύματα και ένα κοπάδι γλάρους.
Εκεί και εγώ θα κοιμηθώ ,στο άγιο σκέπασμα της
κάτω στα βάθη τα υγρά στα όμορφα νερά της.