Σα φλεγόμενη σκιά μοιάζει το πρόσωπό της
σκιά απλή, ανθρώπινη
σπαρακτικά καθημερινή,
τυφλή.
Εύκολη τύφλωση έτοιμων ηδονών
προκατασκευασμένων
χωρίς "απώλειες", χωρίς αγάπη.
Πόλεμος μοιάζει το έρεβος της μοναξιάς
που βλέπω σ'αυτά τα μάτια,
πόλεμος που σέρνει πίσω του νωθρά φαντάσματα
να προσπαθούν με αυταπάρνηση, ηρωϊσμό και αγωνία
ν' αγαπηθούν.
Τότε είναι που θριαμβεύει η δυστυχία.
Τόση πολύ δυστυχία σε μια συνείδηση!
Μόνη μπροστά στον καθρέφτη
καταρρέει,
μόνη με τον εαυτό της.
Τί μεγαλειώδης πτώση ψυχής!
Silena 2010