Η σελίδα του λοξού (12)

◆Ελπίδα!
◆Κοίλον μυώδες όργανον του θήλεος, ανθρώπου ή θηλαστικού ζώου, εντός του οποίου συλλαμβάνεται και κυοφορείται το έμβρυον.
◆H δίκερος ελπίδα αποτελεί μια συχνή ανατομική παραλλαγή του πολιτικού λόγου και οφείλεται σε διαταραχή του σχηματισμού της στη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής.
◆Συνήθως απαντάται σε χώρους προσκείμενους στην περιοχή του παραλόγου.

◆«Η ελπίδα είναι μήτρα!» αναφωνεί με ύφος δισεγγόνου λογοτέχνιδος ο Αντώνιος ο Σαμαράς, συνεπαίρνοντας τις ύψιστες λεπτομέρειες, οι οποίες είχαν χαθεί στα πέρατα της φαιάς ουσίας, κατακρημνίζοντας τοιουτοτρόπως όλα τα πολιτικά αποφθέγματα των μεγάλων πολιτικών ανδρών και γυναικών του τόπου τούτου.

◆«Η ελπίδα είναι μήτρα» και εσιώπησαν οι ελπιδομανείς της ημεδαπής κοιτάζοντας αποχαυνωμένα το ισοσκελές τρίγωνο το αποτυπωμένο στο πίσω μέρος του κρανίου τους.

◆Και η Ελπίδα η χαριτόβρυτος δεσποσύνη, η όμηρος των υποσχέσεων, τρέχει να κρυφτεί κυνηγημένη από τα συνθήματα του χορού αρχαίας τραγωδίας.

◆Και συνεχίζοντας τις ευφυείς αυτοσχέδιες ρήσεις και νομίζοντας ότι προκαλεί ρίγη στο πλήρωμα, συνεχίζει απτόητος τις απαντήσεις ο Αντώνιος.

◆«Δεν θα επιδείξω εγώ σε έναν πρωθυπουργό 5,5 ετών πότε πρέπει να μιλήσει», εννοώντας πασιδήλως τον γνωστό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή.

◆Και τοποθετώντας την πραγματικότητα εξουθενώνει την εναπομείνασα καλή άποψη για τον προηγούμενο, η οποία παντέρημη προσπαθούσε εις μάτην να περισώσει ό,τι είχε απομείνει.

◆Ο παλαιός αυτοκράτωρ ήτο μόνο 5,5 ετών και ουδείς το είχε αντιληφθεί!

◆Πελεκημένη υστεροφημία, καταβεβλημένο σύμβολο με ονοματεπώνυμο.

◆Σιωπή ανήλικη, υπεράνω κάθε υποψίας. Σιωπή φτιαγμένη σε τετράδιο καλολογικών ασκήσεων αλλοτινών εποχών.

◆Και η γλώσσα παίζει παιχνίδια μητρικά νεαράς αντιλήψεως.

◆Και οι κοιλότητες χάσκουν χαρωπές!

◆«Εγώ είμαι υπεύθυνος, δεν είμαι Παπανδρέου». Η φράση ωραιοποιεί την ύβρη. Τέχνασμα απείρου κάλλους, επιπέδου νηπιακού συνθέματος, λεκτικό εγχείρημα ευτραπελίας.

◆Καβγάς συνοικιακός, ξεμάλλιασμα νοικοκυρών για το άπλωμα των ασπροσέντονων.

◆Και επιλέγεται εντελώς τυχαίως το ιερό επτά για να συγκλονίσει, καθορίζοντας την αλήθεια και το ψέμα.

◆Και χαμογελούν οι σοφοί, οι παχιές και οι ισχνές, η βδομάδα, τα θαύματα, οι Πλειάδες και οι νάνοι του γνωστού παραμυθιού.

◆Και το μνημόσυνο της νοημοσύνης συνεχίζεται από τους μίζερους αντιερωτικούς και ολίγιστους σκηπτροφόρους.

◆Στην επικαιρότητα γνωστοί και άγνωστοι σωτήρες της περιφέρειας των σωμάτων με μεγαλοστομίες προσπαθούν να πείσουν το τηλεοπτικό κοινό της ανοιχτομάτας πολιτείας.

◆Κι εκείνη η απόμακρη λέξη, αρχόντισσα ξεχασμένη στο σκεβρωμένο κάθισμα, αδιαφορεί για το βλέμμα που ψαχουλεύει τη μελαγχολία της.

◆Γεννά η στιγμή τα πάθη και τα φωνήματα κομπιάζουν στημένα στην ουρά.

◆Πέντε δάχτυλα χωθήκαν στα μαλλιά, στάθηκαν, ψηλάφισαν και χαμήλωσαν στον λαιμό.

◆Δώσαν το ανάγλυφο που έπρεπε στο βρεγμένο κι αφήσαν τη σκέψη να παρασύρεται.

◆Στην οθόνη άνθρωποι επηρμένοι αυτοθεραπεύονται ασχολούμενοι με το περίγραμμά σου.

◆Ομορφιά στημένη, στο ύψος των περιστάσεων.

◆Φευγαλέα στο κόκκινο φόρεμα η ματιά διέκρινε τις λεπτομέρειες.

◆Ένα σκίρτημα κρεμάστηκε στην επιθυμία κι άφησε την πρόταση να κλείνεται στο συρματόπλεγμα.

◆Ένα σημάδι ξεπετάχτηκε, έφτιαξε ένα θαυμαστικό.

◆Κι άρχισε να περιμένει.

Μυογράφημα

Πανικόβλητες εκφωνήσεις!

Δεξιοί και αριστεροί ψάλτες ανοίγοντας τα υμνολόγια συνάχτηκαν στον άμβωνα για την προετοιμασία της ακολουθίας.

Περίεργοι, χαμογελαστοί, πότε θυμωμένοι άλλοτε επιθετικοί και σπανίως εν ηρεμία, καταθέτουν το παραμύθι τους.

Τριγύρω οι απόκοσμοι, με λευκές μπλούζες, με ακουστικά κρεμασμένα στον λαιμό, σοβαροί και σκεπτικοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ομοιότυπη κατάσταση των ευρισκόμενων στο παραλήρημα της μεγάλης προσφοράς που κατέκλυσε τις τελευταίες ημέρες τη μικρή οθόνη.

Στο κέντρο του επιβλητικού ευκτηρίου, μια μεγάλη κολόνα και γύρω γύρω όλοι, να κόβουν κύκλους αποστηθίζοντας παραγράφους παλαιάς γραφής.

Ομόκεντροι κύκλοι πεποιθήσεων, ιδεών και ρημάτων, χειρονομιών και επιχειρημάτων.

Παπαγάλοι πλουμιστοί, ο ένας πίσω απ’ τον άλλον με γαμψές μύτες και φανταχτερά χρώματα.

Αποτελέσματα επιτυχούς πειράματος εφαρμογής θεωρημάτων στους δοκιμαστικούς σωλήνες των εργαστηρίων με τις γνωστές επιγραφές.

Τραπεζάκια με φυλλάδια, σηματάκια και συνθήματα, κιόσκια και στέγαστρα, εκφωνητές και περαστικοί ανέκφραστοι.

Μηχανές αποδοχής λέξεων χωρίς αντίκρισμα, χωνευτήρια αποσπασματικών παραγράφων, μονότονες ζωές στους χαραγμένους δρόμους.

Επαναλήψεις επιλογών, εκλογών και αγανακτήσεων

Φρενόπληκτοι υπήκοοι ομοίων ακουσμάτων, συμπαίκτες πανομοιότυπων συμφερόντων, εραστές κοινότοπης ερωτοτροπίας.

Ξεθωριασμένα χρώματα, μορφές αυτοκόλλητες σε σκονισμένο τζάμι.

Ψευδόστομοι επιτηρητές των μικρών φωνών, σκηνογράφοι ανέμπνευστων υποθέσεων.

Και στα θεωρεία σκυθρωποί αγανακτισμένοι με μαύρα ρούχα, καθηλωμένοι θεατές κακοπαιγμένου μελοδράματος.

Στην αναμονή προσηλωμένοι, ανήμποροι δέκτες, φοβισμένοι.

Στο σχεδιαστήριο της ζωής με τους διαβήτες και τους χάρακες.

Μοναχικά σχήματα, επίπεδα.

Φωτοστέφανο τοίχου

Μπλέξαν οι φυλλωσιές τα χρώματα.

Κλέψαν και τα γράμματα.

Αρπάξαν τη γύμνια του λευκού και στρώθηκαν.

Πανωφόρια δώσαν στις ματιές που πάγωναν.

Φέραν τον ουρανό στο κόκκινο.

Τη γη στο μπλε.

Στο πορτοκαλί τη θάλασσα.

Βάψαν το αχρωματικό, κάναν κορνίζα τους κορμούς και στέφανα τα ίχνη τους.

Επιγραφή σαν σύνθημα.

Έκρηξη από δευτερόλεπτα.

Και ξεφύτρωσε η ζωγραφιά.

Και αισθάνθηκε το δέντρο.

Τονίστηκε η ερημιά.

Και χάρηκε ο σπουργίτης.

Κι όταν στο κρυφτό ακουμπήσει το φτερούγισμα.

Το φτου ξελευτερία.

Θα ’ναι χρωματιστό φανταχτερό και φωναχτό.

Και εκείνο το κυνηγητό αλήθεια παιχνιδιάρικη.

Ζωγραφισμένη μουσική.

Χαρά αποτυπωμένη.

Τοιχογραφία βιαστική, ιχνογραφία αναπνοής.

Του Ήλιου δαχτυλίδι.

Κι ένα κλαδί, σημείο στίξης στάθηκε.

Θαυμαστικό σημείωσε και χειροκρότησε!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ