Sub Menu

Eίσοδος Μελών

Who's Online

Έχουμε 379 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
Logo Gate * Ανένταχτο Η σελίδα του λοξού (11)
 

Η σελίδα του λοξού (11) Hot

Η σελίδα του λοξού (11)

Στη διεθνή αναπαράσταση την καθιερωμένη, την ετήσια.
Μαζεύτηκαν να διαδώσουν τα τεχνολογικά επιτεύγματα του πολιτικού λόγου.
Ευπρεπείς και ευσταλείς με προσεγμένα βλέμματα, κινήσεις συντονισμένες και ύφος ταυτόσημο με την ανάγνωση των χαλεπών καιρών.

Ο Παπανδρέου ο Γεώργιος με τη μοβ γραβάτα, επικοινωνιακό συμπέρασμα μιας ανείπωτης θλίψης, με το γνωστό ύφος του συμπαθούς, του χαμηλού τόνου και της φωνής που μπερδεύει τα αλφάβητα, με αναπνοές που εξυπηρετούν την επιτηδευμένη εκφορά, καθήμενος προσπάθησε να ορθογραφήσει το κακογραμμένο κείμενο.

Μα η παραπομπή έδειχνε τον ξένο συγγραφέα του πολυσέλιδου και τα συμπεράσματα νεφελώδη κλειστά και υποκειμενικώς ερμηνευόμενα.

Διαδικασίες προφορικές με κανένα σημάδι να διαφαίνεται αισιόδοξο στο τέλος των εκφωνημάτων.

Και ενώ οι λέξεις σαν πρώτες σταγόνες φθινοπωρινής κατεύθυνσης έδιναν τον κατάλληλο χρωματισμό στη μεγάλη αίθουσα, στην άκρη γυναίκα ξανθιά Μπιρμπιλομάτα με φορητή συσκευή, αδιαφορώντας για το αδιάκριτο της απαθανατίσεως της στιγμής, ικανοποιούσε την επικοινωνιακή της ανάγκη.

Και ένα σκούντημα επανέφερε την αταξία του παιχνιδίσματος στην πειθαρχία της καρφωμένης ματιάς.

Και περιπλανώμενη η εικόνα έψαχνε να βρει την Πάγκαλη απουσία. Οι ψίθυροι δώσανε κάποια μισόλογα και κάποια δάχτυλα έκρυψαν τα χείλια την ώρα του μονολόγου. Και τα νεύματα έδωσαν το σχήμα της συμφωνίας των λεγομένων

«Λεφτά υπάρχουν, το θέμα είναι πού πάνε». Και η πρόταση ψάχνει να βρει τον κατάλληλο στόμαχο για να χωρέσει. Το θέμα είναι πού να απευθυνθούμε για την απάντηση.

Και στον αγιασμό υπουργοί και υπόλοιποι, να κλέψουν λίγο από την αγωνία των μικρών που χάνονται μέσα στην πρώτη αυτή κοινωνία των καθηκόντων.

Και αίφνης επαναστατικά ευφυολογήματα εκ στόματος Σαμαρά του Αντωνίου παρηγορούν τον δύσμοιρο οπαδό της παρατάξεως, ενώ ο συγκάτοικος της πολυκατοικίας Καρατζαφέρης ο Γεώργιος αποκαλεί συμμαθητές τους γυμνασιόπαιδες, ενισχύοντας έτσι την άποψη περί ανηλίκου πολιτικής απόψεως.

Και ενώ διεδραματίζετο όλο αυτό, το απιστεύτου κάλλους εβδομαδιαίο επεισόδιο, στα γήπεδα κραυγές και συμπλοκές ανακοινώσεων.

Δεν ήταν άλλοι από τους γνωστούς διαμαρτυρόμενους κλοτσοσκούφηδες, τους αυλικούς της θηριωδίας του αποτελέσματος.

Κι ανάμεσα στους παίκτες εργοταξίου, στις φάτσες των ηρώων των φτιαγμένων στα πρωτοσέλιδα της ανυπαρξίας του αθλητικού φανατισμού, ένας μικρός και κοντός με το μεγάλο όνομα Φετφατζίδης, επωνύμως έγραψε τις προσποιήσεις και τους ελιγμούς που κάνουν το ποδόσφαιρο μακρόσυρτο μονοσύλλαβο αναστεναγμό

Η Ώρα περνά και τα μονόστηλα του μυαλού στερεύουν.

Κάποιες παρείσακτες σκέψεις επεμβαίνουν και φτιάχνουν την απογοήτευση. Χρόνια πεταμένα μέσα στις λέξεις και ομορφιά σε σφαλιστά μάτια. Αγναντεύεις από μακριά τη ζωή ψάχνοντας στις μικρές στιγμές τα μεγάλα.

Στη ματαιοδοξία των γραμμών, στο εφήμερο της επικαιρότητας.

Άφησες το υπονοούμενο να δραπετεύσει κι εντόπισες το αυτονόητο.

Η εξαφάνιση της απορίας δημιουργεί στάσιμα νερά, λιμνάζουσες αντιλήψεις και βουβά φωνήεντα.

Κάπως έτσι.

Το φως έσβησε στο μικρό δωμάτιο.

Απόμειναν οι λεπτοδείκτες να κάνουν εκείνο τον εκνευριστικό θόρυβο που τρυπάει το μυαλό.

Μια μπόρα χάλασε τον κόσμο κι ένας πανικόβλητος άνθρωπος λούφαξε κάτω απ’ το στέγαστρο.

Ησυχία και μετά εκείνη η μυρουδιά της ιδρωμένης γης.

Τα μικρόφωνα έκλεισαν, τα μηνύματα πέρασαν και στο τσουκάλι οι φακές έβρασαν.

Μια ματιά τελευταία στο τέλος της σελίδας.

Ένας μορφασμός αποδοκιμασίας για το φανερό συμπέρασμα.

Ένα αποτσίγαρο συγκέντρωσε όλη την οργή της πατημασιάς.

Και ένα ροχαλητό από το διπλανό διαμέρισμα έγραψε το τέλος κι αυτής της απαγγελίας.

Μυογράφημα

Κάγκελα. Μεγάλη σιδερένια πόρτα.

Τσιμεντένια αυλή.

Μικρές φούχτες τρομαγμένες μέσα στις μεγάλες. Λόγια παρηγορητικά. Σταματημένα δάκρυα στα βλέφαρα.

Κολλημένα πρόσωπα απορημένα στον φράχτη. Αγουροξυπνημένη η ανεμελιά.

Η εξώπορτα ανοίγει. Το Καλωσόρισμα.

Δειλά βήματα, πιασμένα απ’ το χέρι.

Μετά οι γραμμές. Η πρώτη αγωνία της ζωής.

Στο προαύλιο.

Και ψηλά στα σκαλάκια. Ένα τραπέζι, ένα λευκό επικάλυμμα, ένας σταυρός, βασιλικός, θυμιατό με το λιβάνι.

Ο παπάς κι ο δάσκαλος.

Και πιο πέρα παρατεταγμένοι ο υπουργός, ο βουλευτής, ο δήμαρχος.

Κι από κάτω σφιγμένα χείλια απ’ τους μικρούς. Φασαρία απ’ τους πιο μεγάλους.

Λόγια ξύλινα και άναρχο το πρωτόλειο, διασκεδάζει ανήμπορο να καταλάβει τη διαδικασία των γραμμών.

Στις πρώτες θέσεις οι μικροί κοιτούν άναυδοι την άγνωστη κοινωνία των κανόνων και πιο πίσω οι σπρωξιές καταλαβαίνουν την επανάληψη.

Οι καρδιές κτυπούν ακατάσχετα και οι λέξεις προκαλούν έναν ακατανόητο φόβο.

Αγιασμός στις μεγάλες αυλές του τσιμέντου, στις γωνιές που κλείνεται η διαφορετικότητα και σφαδάζει.

Και το υμνολόγημα εκλιπαρεί για τη σωτηρία κατανοώντας πλήρως το σκοτάδι.

Στοιχηθείτε, ακούς από μακριά.

Και θυμάσαι το μικρό κεφάλι που εξείχε σε εκείνη τη σειρά.

Στο μικρό χωριό με το μεγάλο κυπαρίσσι, τη χωματένια αυλή, χωρίς κάγκελα, υπουργούς και δημάρχους.

Μύρισε ο βασιλικός και ευχήθηκε στη μουτρωμένη τη ζωή.

Καλή χρονιά!

Επί του εδάφους

Στο χώμα αφημένο.

Το εξεικόνισμα των πρώτων ενστίκτων.

Η έκθεση των επιχειρημάτων των μικρών.

Στο ξερό έδαφος το παιχνίδι της επιβίωσης με χρώματα.

Ιδρώτας από πλαστικό, κρυφό σημείωμα του μόχθου.

Στην άγουρη αγκαλιά, ο σπόρος κρύβεται περιμένοντας την υγρασία.

Και ένα ξερόχορτο να φτιάχνει τους ίσκιους.

Στο αφιλόξενο έδαφος.

Αναποδογυρισμένα τα χαμόγελα έδειξαν την πλάτη τους.

Ένας Ήλιος φτιάχνει το είδωλο.

Κι ένα κελάδημα κλειδώνει την εγκατάλειψη.

Την είπαν ζωή κι αυτή κρυφογέλασε.

Ξεπέρασε το παιδί και γέρασε.

Γιαπί σκελετωμένο, κλάμα πρώτο, χαμένο στον δρόμο.

Κι έμειναν τα σύμβολα, σημαίες αχρωμάτιστες.

Μικρές αναπνοές κουρασμένες εγκατέλειψαν το

τοπίο.

Κι έμεινε το υπόλοιπο του κρυμμένου να αναζητά την ερμηνεία.

Στην αναφορά των σημείων.

Σκούντηξε η λεπτομέρεια την απορία κι αυτή τρόμαξε.

Μάζεψε την ουρά της και χάθηκε.

Αφήνοντας πίσω της το ανερμήνευτο.



ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ


Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 1 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

...κι ένα επιστημονικό τερατούργημα - το κατασκευασμένο τέρας,
τα χέρια τρίβει, που φρέσκο αίμα θα πιεί, των μικρών κι ανυποψίαστων μαθητών...

ΕΞΟΧΟ!!!!!!

Πατεράκη Ευαγγελία
Reviewed by ΠΑΤΕΡΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
September 22, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords: