στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
.mp4_snapshot_01.04.53_[2016.04.14_00.54.45_1461421729.jpg)
Ο Αδόλφος Χίτλερ μετά από ένα βαθύ «κώμα» 70 ετών, «συνέρχεται» και βρίσκεται ακριβώς εκεί που θα περίμενε κανείς. Στο Φίρερμπούνκερ… Δηλαδή, για να είμαστε ακριβείς, στο χώρο που κάποτε βρισκόταν το περίφημο καταφύγιό του… Οι πρώτοι σύγχρονοι γερμανοί που αντικρίζει έκπληκτος είναι τρία παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο… το ένα φοράει φανέλα του Ρονάλντο… Από κει και πέρα αρχίζει το μακρύ και κωμικοτραγικό «ταξίδι» του στη σύγχρονη Γερμανία, στο σύγχρονο κόσμο… Σύγχρονο; Ναι… διαφορετικό; Ίσως όχι και τόσο… στον πυρήνα του, στην ουσία του, στις αναφορές του… στο DNA του…
Οι Γερμανοί δεν φημίζονται για το χιούμορ τους βέβαια αλλά αποφασίζουν να σοκάρουν με όχημα το ‘βαρύτερο’ όνομα της νεώτερης ιστορίας τους. Τι θα γινόταν άραγε αν ο Αδόλφος Χίτλερ περπατούσε σήμερα ανάμεσά μας; Με τα ίδια μυαλά, με την ίδια σκέψη, απλώς με καθυστέρηση 70 χρόνων; Θα έβρισκε σήμερα ακροατές; Θα έβρισκε ακολούθους; Θα μιλούσε στο μυαλό και στο είναι των σημερινών ανθρώπων του Internet και των smart phones; Τι έχει αλλάξει στην ουσία από την εποχή που γέννησε κι έθρεψε το φοβερότερο τέρας όλων των εποχών;
Η ταινία δεν είναι απλώς μια… μαύρη κωμωδία (με έναν εκπληκτικό σε ομοιότητα αλλά κυρίως σε κινήσεις, ομιλία και συμπεριφορά Oliver Masucci στο ρόλο του Φύρερ) είναι κάτι πολύ πιο βαθύ, τρομακτικό και επώδυνο μαζί. Το τέλος της ταινίας το αποκαλύπτει και μαζί το σημειώνει ως στοχασμό. Και άλλα λόγια δεν χρειάζονται… τα συμπεράσματα είναι ανατριχιαστικά επειδή είναι ξεκάθαρα και προφανή…
Βρισκόταν άραγε αληθινά σε κώμα ο Αδόλφος Χίτλερ;
